Stil Verdriet....

Wat is stil verdriet

Laat ik zeggen dat voor mijn gevoel nare dingen in 3-en komen. Gisteren ineens lichte paniek bij mij, omdat ik ergens actie op ging nemen door iemand die nou niet heel best communiceert. Dat veroorzaakt een soort error in mijn hoofd en dat voelt niet prettig. Gelukkig kon ik het oplossen. En morgenavond is het leed geleden. Maar toch knaagt er in mijn maag iets. Ik zie er tegenop voor morgen. In mijn hoofd is het probleem groter dan het is. En ja het zal wel goedkomen, maar ik zie er tegenop als een berg, die ik niet wil beklimmen. Ik zie beren en een heel bos met bomen... Letterlijk en figuurlijk. Pfff, en ik heb niet veel waar ik tegenwoordig me druk om maak. Neus op de feiten..dit dus wel.....

Ergens is er al een klein zaadje geplant...Wat volgt nog meer?

Dat wordt me vandaag, dinsdag duidelijk....Ik zie een facebook post van mijn jongs

te dochter. Die heb ik al jaren niet gezien, maar weet en voel dat het slecht met haar gaat. Ze heeft allerlei psychische problemen... Als moeder en mens doet dat me zeer. Ik voel me al jaren machteloos en weet soms niet wat ik er mee kan. In mijn geval, echt helemaal niks. In 2016 besloot ze dat ze me niet meer wilde zien. Ik doe haar af en toe een appje, maar krijg al 4 jaar niks meer terug. Dat doet zeer en maakt me verdrietig. Ze wil me echt niet zien en ooit appte ze dat het niet mocht van haar hulpverleners. Tot op vandaag aan toe, voel ik in mezelf dat ik een verdriet heb wat ik niet snel zal delen. Dat verdriet is van mij! Op het moment, zoals nu, gaan mensen er iets van vinden en willen ze er iets mee..Troosten of vragen of wat dan ook. Voor mij is dit echt van mij...Ik mag verdriet hebben om iets wat ik niet kan veranderen...En voor mij voelt het alsof dit lang zo zal blijven. Of erger....Dat houdt me dus nu al een aantal uur bezig.

Naast het gedoe voor morgen, wat al iets met me doet. Doet dit heel veel met me. Ik heb er dus letterlijk pijn in mijn buik van. Maar het mag er wel zijn. De energetische band tussen mij en mijn dochter zal altijd blijven. Altijd. Dat maakt het ergens wel draaglijk.

Het is ook de tijd dat we naar binnen gaan. De feestdagen komen er aan. Ik word 60 jaar.

Nu al 2 dingen die me uit balans halen en dat voelt niet goed.

Vandaag op 3 kleinkinderen gepast en onderweg naar huis, dacht ik echt wat wordt nummer 3 op het lijstje?

Ik ben net terug op mijn stekkie en lees een appje van een lieve vriendin., die zwaar nieuws heeft gekregen. Het is niet aan mij om dat uitgebreid neer te zetten. Maar voor dit nieuws had ik geen woorden. Ik appte terug dat ik geen woorden heb.

Soms is het zo dat verdrietig nieuws wat je krijgt of hoort van jezelf of van een ander, je geen woorden hebt. Dat mag je gewoon zeggen. Het is zoals het is. Je hoeft niet de woorden te vinden die er niet zijn..Je hoeft niet een ander te troosten., het verdriet mag er gewoon zijn...

Sommige zaken in het leven zijn soms zo diep verankerd in jezelf dat er geen woorden zijn,. Dat het ook niet hoeft te worden gedeeld. Alleen zie je dat niet altijd aan de buitenkant van iemand.

Ik zeg wees lief voor de ander, je kent de schoenen niet waarin iemand staat. Je hoeft geen aannames te doen, zeker als je de ander niet goed genoeg kent. En soms wil iemand iets niet zeggen of delen, en dat mag ook...

Zit er moraal in mijn verhaal (wat echt is)? Dat mag jezelf voelen en over nadenken in dit geval. In deze tijd met veel feesten en warmte, maar ook van stilte of verdriet. Luister naar je hart en voel en wees lief voor jezelf en een ander....